Έρημος Tatacoa

Έρημος με κόκκινους και γκρι σχηματισμούς και διάσπαρτους, ψηλούς κάκτους. Οι όμορφες φωτογραφίες, που είδαμε στον ταξιδιωτικό οδηγό, τον οποίο -περιέργως για εμάς- συμβουλευτήκαμε, μας παρέσυραν σε αυτή την έρημο...
Το χωριό στο οποίο διαμείναμε διέθετε φυσικά μόνο ένα ξενοδοχείο (posada). Οι επισκέπτες του λιγοστοί, ως και ανύπαρκτοι... Και ο δημοφιλής τρόπος για να επισκεφτεί κανείς την κοντινή έρημο, κάτι moto - taxi, με τα οποία περιηγείσαι σε αυτή.
Ένα τέτοιο πήραμε κι εμείς, χωρίς να ξέρουμε από πριν τι μας επεφύλασσε η τύχη! Ξεκινήσαμε ξημερώματα σχεδόν. Μας φόρτωσε ο οδηγός στο τρίκυκλο αυτό και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την έρημο. Η αρχική συμφωνία προέβλεπε μία 5ωρη περιήγηση. Η τιμή που καταφέραμε να κλείσουμε μας φάνηκε ικανοποιητική... δεν ξέραμε όμως ότι από την 5ωρη αυτή περιήγηση τις 2 περίπου ώρες θα τις δαπανούσαμε περιμένοντας στο αστεροσκοπείο της περιοχής ένα γκρουπ με καμιά 25αριά τσέχους να φάνε το πρωινό τους... Και το πλάνο, όπως διαμορφώθηκε εκ των υστέρων, προέβλεπε σταδιακή μετακίνηση ημών και των υπολοίπων 25 τσέχων με το moto-taxi του δικού μας και με μερικά επιπλέον moto-taxi φίλων του, που συγκέντρωσε λόγω της περίστασης!
Τα Αρμενάκια έχασαν την υπομονή τους (αφού πρώτα είχαν χάσει τον ύπνο τους, προκειμένου να περιμένουν στη μέση της ερήμου τους Τσέχους για να φάνε το πρωινό τους!). Πήραν μία γενναία απόφαση και αφού διεκδίκησαν τα λεφτά τους πίσω (πήραμε μόνο τα δύο τρίτα εξ αυτών...) πήραν με τα πόδια το δρόμο της επιστροφής. Δύωρος ποδαρόδρομος για το χωριό! Τουλάχιστον θα απολαμβάναμε την έρημο πεζή.
Κατά τη διάρκεια της επιστροφής, από πάνω μας ίπταντο διάφοροι αγέρωχοι αετοί... δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε όμως πού βρίσκονταν τα θηράματα (snacks) τα οποία θα αποτελούσαν τη λεία τους. Έπειτα από ένα 20λεπτο αντιληφθήκαμε ότι ήμασταν εμείς τα υποψήφια snacks τους, μιας και ήμασταν οι μόνοι πεζοπόροι στην ευρύτερη περιοχή τα τελευταία 10 χρόνια...! Μας έπιασε ένας μικρός τρόμος και αρχίσαμε να επιταχύνουμε το βήμα μας, δηλαδή όπου φύγει φύγει στη μέση της ερήμου.

Το San Agustin και οι Φύλακες του Κάτω Κόσμου

Αγαλματάκια ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα ξεφυτρώνουν από παντού στην ευρύτερη περιοχή του San Agustin της Κολομβίας! Ο δρόμος για να φτάσεις ως εκεί πολύ κακοτράχαλος, χώρια που κατά τη διαδρομή μάς έπιασε και λάστιχο, στη μέση του πουθενά και με τη βροχή να πέφτει...
Επισκεφθήκαμε τους χώρους όπου "φύονται" τα αγαλματάκια με ποικίλους τρόπους: με άλογο, με τζηπ, με τα πόδια! Τα αγαλματάκια αυτά δεν είναι άλλο από φύλακες του κάτω κόσμου: προστατεύουν τους τάφους των νεκρών! Άλλοτε ως μεγάλοι ογκόλιθοι που ξεπροβάλλουν για να φυλάσσουν όλη την περιοχή του νεκροταφείου και άλλοτε ως προσωπικοί φρουροί μπροστά στις εισόδους που οδηγούν με μία υπόγεια σύραγγα στους τάφους. Βασικός σκοπός τους να τρομάξουν τα κακά πνεύματα και τους ανεπιθύμητους επισκέπτες, ούτως ώστε οι νεκροί να έχουν μία ήρεμη ζωή στον κάτω κόσμο. Οι τάφοι αυτοί ανήκουν στον εκεί προ-κολομβιανό πολιτισμό που ήταν ανεπτυγμένος στην ευρύτερη περιοχή.

Αρμενάκια

Το πέρασμα στην Κολομβία

Και ναι! Για άλλη μία φορά τα Αρμενάκια αλλάζουν χώρα! Σειρά της Κολομβίας. Ξεπεράσαμε όλες τις άσχημες φήμες που συνοδεύουν την Κολομβία για την επικινδυνότητα της χώρας και αποφασίσαμε να την επισκεφθούμε! Και δικαιωθήκαμε!
Στάση λοιπόν στο συνοριακό φυλάκιο του Εκουαδόρ, διάσχιση του ποταμού που χωρίζει τις δύο χώρες και νέα στάση στο συνοριακό φυλάκιο της Κολομβίας για τις απαραίτητες σφραγίδες...
Η πρώτη πόλη που συναντήσαμε, το Ipiales, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μας απογοήτευσε λίγο... δεν κάναμε βέβαια και τις καλύτερες επιλογές στο κατάλυμμα και στο φαγητό... η συνέχεια όμως δεν είχε καμία σχέση με την αρχική απογοήτευση: έπεται στα νέα επεισόδια της Κολομβίας!

Στην αγορά της Coca, Ecuador

Να σου τα Αρμενάκια σε μία διαφορετική αγορά... διαφορετική όχι τόσο ως προς τη διάταξη, όσο ως προς κάποια προϊόντα.
Προσέξτε τι μπορείτε να προμηθευτείτε στην αγορά της Coca, μιας μικρής πόλης κοντά στη ζούγκλα του Εκουαδόρ: σουβλάκια από σκουλήκια...!, κόκκορα σε σακκούλα σκουπιδιών με τρύπα για να αναπνέει!!!
Η αγορά οργανώνεται κάθε Κυριακή σε ένα συγκεκριμένο χώρο κοντά στο ποτάμι και οι πωλητές είναι κυρίως ιθαγενείς από τις γύρω περιοχές της ζούγκλας. Μάλιστα, η αγορά επιτηρείται από αστυνομικούς προκειμένου να μην υπάρχουν προβλήματα με το ζύγι... υπάρχει λοιπόν η επίσημη ζυγαριά για να μπορεί κάποιος να ελέγχει εάν ο πωλητής τον έχει κλέψει στο ζύγισμα.
Εντύπωση επίσης κάνει το γεγονός ότι οι μητέρες ξεκινάνε τη σταδιοδρομία τους γύρω στα 14 με 15 έτη!!! Στα 25 η γυναίκα θεωρείται λίγο πολύ ήδη γιαγιά! Και μεταφορικά, ίσως καμιά φορά και κυριολεκτικά...

Στη Ζούγκλα με τον Ταρζάν

Αποκρύψαμε τις κανονικές σκηνές από τη ζούγκλα, διότι σε λίγο καιρό θα τις δείτε να συμβαίνουν "live" στην Ελλάδα...

Στο βίντεο αυτό θα δείτε το απύθμενο βάθος του βάλτου, στο οποίο θα μετατραπεί σε λίγο πλήρως η χώρα μας. Θα δείτε, επίσης, τη μετενσάρκωση του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδος στο ζώο ταπίρ που εμφανίζεται στο συγκεκριμένο επεισόδιο. Δυστυχώς, δεν θα μπορέσετε να δείτε ακόμα τη μετενσάρκωση του τωρινού πρωθυπουργού, καθώς τη συναντήσαμε αργότερα, σε άλλη χώρα, στο ταξίδι μας.

Τώρα, για όσους σκέφτονται να αφήσουν την Ελλάδα με τα άγρια θηρία και να πάνε στη ζούγκλα με τον Ταρζάν (και τα ήμερα θηρία, βλέπε ταπίρ) τους πληροφορούμε ότι η ζούγκλα επίσης έχει κουνούπια, κάτι μικρά φιδάκια που έρχονται στον ύπνο σου, από διατροφικής απόψεως φασόλια, ανανάδες, μάνγκο, νερά με μικρόβια και πολύ πολύ υγρασία.

Όποιος βέβαια είναι αποφασισμένος να αφήσει το αγνό παρθένο ελαιόλαδο, το σταρένιο ψωμάκι και το ωραίο κρασάκι, προσφορά του θεού Διονύσου, μπορεί να μετοικήσει στο resort της ζούγκλας Arcadia... στην περιοχή Coca (Francisco de Orellana) του Εκουαδόρ (μην πάτε παραμέσα, γιατί ελικόπτερα του στρατού θερίζουν τους ιθαγενείς που αντιστέκονται στην εξόρυξη πετρελαίου από τα εδάφη τους...). Άντε και καλή τύχη!

ΥΓ: Μην πάρετε αντικουνουπικό από την Ελλάδα... δεν πιάνει. Τα κουνούπια αυτά θέλουν ντόπιο αντικουνουπικό. Με το δικό μας δεν την ακούνε μία!

Τα Αρμενάκια

Επισκευή του βιολιού από τον Norberto - Quito, Ecuador

Πόσο φανταστικό είναι οι συμπτώσεις στη ζωή να σου φέρνουν τόσο μοναδικές εμπειρίες! Κι αυτό γιατί...τη στιγμή που γνωρίσαμε το Luciano, ένα μουσικό από τη Χιλή, διαπιστώσαμε ότι από το βιολί είχε ξεκολλήσει το μπράτσο. Μεγάλη στενοχώρια. Ο Luciano αμέσως μας είπε ότι είχε γνωρίσει κι αυτός έναν επισκευαστή και ότι την επόμενη ημέρα θα πήγαινε το φλάουτό του για επισκευή.
Έτσι και γνωρίσαμε τον Norberto! Έναν από τους καλύτερους επισκευαστές βιολιού του κόσμου, ο οποίος έχει εδρεύσει τα τελευταία χρόνια στην πρωτεύουσα του Ecuador, σε ένα κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής σπίτι περιτριγυρισμένο από υπέροχη φύση. Αργεντίνος ο ίδιος, έχει ζήσει σε διάφορες περιοχές του κόσμου, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, στη Ρόδο! Πάθαμε φυσικά πλάκα όταν, ανοίγοντας τη θήκη του βιολιού για να του δείξουμε τη βλάβη, μας αποκρίθηκε στα ελληνικά "Δεν είναι πρόβλημα"!
Εκτός από το ότι είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν υπέροχο άνθρωπο, γεμάτο πάθος για τη δουλειά του η οποία έκανε το Δημήτρη να καταλάβει ότι το να φτιάχνεις όργανα είναι τρόπος ζωής και όχι δουλειά, δόθηκε επίσης στη Γαλήνη η ευκαιρία να παίξει με βιολί αξίας 50.000 ευρώ (ένα από τα βιολιά της συλλογής του Norberto)! Και η πληρωμή για την επισκευή, ήταν ένα μπουκάλι κρασί και ένα τραγούδι από τα Αρμενάκια!
Τελικά υπάρχουν άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο...

Τα Αρμενάκια στο club "Revolucion", στο San Cristobal de las Casas του Mexico, Chiapas

Ζητούμε συγνώμη που δεν έχουμε ανεβάσει βιντεάκι τόσες μέρες, αλλά μας έφαγαν... οι πρόβες! Ιδού η απόδειξη!
(απόσπασμα από την παράσταση στο club "Revolucion" στο San Cristobal de las Casas, στο Chiapas του Mexico. Μαζί με τα Αρμενάκια, η Έφη στα κρουστά!)



Να κι ένα δεύτερο!