Ακολουθώντας την Panamericana κατά μήκος του Ειρηνικού ωκεανού, πήραμε το δρόμο για τη χώρα της μπανάνας, όπως την ονομάσαμε, το Ecuador.
Το φοβερό ήταν ότι, αφού σφραγίσαμε τα διαβατήριά μας για την έξοδό μας από το Peru, και ξαναμπήκαμε στο λεωφορείο, δεν καταλάβαμε σε ποια ακριβώς στιγμή αφήσαμε τη μία και μπήκαμε στην άλλη χώρα. Τα σύνορα είναι ουσιαστικά ένα ποταμάκι το οποίο βρίσκεται στη μέση ενός χωριού. Το δε χωριό πρέπει να ανήκει και στις 2 χώρες: από τη μία μεριά του ποταμού, δηλαδή, οι κάτοικοι είναι Περουβιανοί και πληρώνονται σε σόλες και από την άλλη είναι Εκουατοριάνοι και πληρώνονται σε δολάρια (το επίσημο νόμισμα του Εκουαδόρ). Περνούσαμε λοιπόν το χωριό με το λεωφορείο και είχαμε ανησυχήσει για το πού βρίσκεται ο έλεγχος των διαβατηρίων... είχαμε βλέπετε ένα άγχος μη μπούμε ως λαθρομετανάστες στη χώρα... τελικά σφραγίσαμε τα διαβατήρια και σηματοδοτήσαμε επίσημα την είσοδό μας στο Εκουαδόρ σχεδόν 2 χιλιόμετρα μετά το χωριό των συνόρων...
Και τα Αρμενάκια ησύχασαν... δεν ήταν λαθρομετανάστες, ήταν επισκέπτες σε νέα, πλέον, χώρα: το Ecuador!
Τα Αρμενάκια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου