Η αρχική μας ιδέα ήταν να πάρουμε το τραίνο. Είναι πολύ ωραιότερα και πιο άνετα να ταξιδεύει κανείς με τραίνο... όμως οι συνθήκες δε μας βοήθησαν. Το τραίνο που είχαμε εντοπίσει στο internet και αφορούσε τη διαδρομή Buenos Aires- Rosario –Cordoba, δεν είχε θέσεις! Να πούμε εδώ ότι δεν υπάρχουν καθημερινά τραίνα στην Αργεντινή και οι διαδρομές τις οποίες μπορείς να κάνεις με τραίνο είναι πλέον πολύ λιγοστές... δυστυχώς.
Έτσι αναγκαστήκαμε να πάρουμε το λεωφορείο. Omnibus: cama ή semi-cama, δηλαδή λεωφορείο με θέσεις-κρεβάτι ή ημι-κρεβάτι. Ο εφιάλτης του Δημήτρη... ενώ τα λεωφορεία είναι υπερσύγχρονα, διώροφα και lux (ούτε σύγκριση με τα ΚΤΕΛ), οι δρόμοι που έχουν δε συμβαδίζουν. Στην πλειονότητα οι εθνικές οδοί έχουν μία λωρίδα σε κάθε κατεύθυνση, με αποτέλεσμα οι προσπεράσεις που κάνουν οι οδηγοί να είναι άκρως επικίνδυνες (εξ ου και τα πολλά ατυχήματα που έχουν και στην Αργεντινή). Τα εν λόγω λεωφορεία ταξιδεύουν συνήθως βράδυ, έτσι ώστε οι επιβάτες να κοιμούνται και να φτάνουν το πρωί στον προορισμό τους, δηλαδή όλοι οι άλλοι επιβάτες, εκτός του Δημήτρη, ο οποίος συν-οδηγεί, τρόπον τινά με τον οδηγό, και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να κλείσει μάτι.
Η διαδρομή Buenos Aires – Rosario ήταν η πρώτη μας εμπειρία με το λεωφορείο και- μόνο- 7 ώρες (διότι οι αποστάσεις στην Αργεντινή είναι τεράστιες, και το 7ωρο είναι γελοίο μπροστά σε άλλα νούμερα). Δεν έλειψε η γνωστή κίνηση βγαίνοντας από την πόλη, καθώς ήταν και Παρασκευή – μάλλον η γνωστή έξοδος των Αθηναίων δηλαδή, μόνο που στο Buenos Aires οι Αθηναίοι φτάνουν τα 16 εκατομμύρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου